Rynek pracy nieraz kojarzy się z dżunglą, zwłaszcza kiedy ktoś podjął nierynkowe kierunki studiów ani nie dostał szansy zdobycia doświadczenia w swoim zawodzie. Rynek pracy jest bezlitosny względem osób, które z jakichś powodów nie mogą podjąć normalnej pracy, np. z powodu niepełnosprawności i takie właśnie osoby muszą podejmować wysiłki w celu ograniczenia tej niemożności i wyjścia do ludzi. Mamy XX w., wszystko szybko się modernizuje, a poza tym społeczeństwo jest poddane mniejszemu wyzwaniu pt. „jak traktować niepełnosprawnego”.
A teraz konkretnie: rynek pracy co to jest?
Pracodawcy generują popyt na pracę, natomiast ci, którzy poszukują pracy, reprezentują podaż. To właśnie one – popyt, podaż – spotykają się na rynku pracy i tworzą równowagę rynkową. Zasada jest taka, że owa równowaga rynkowa pojawia się wtedy, kiedy popyt na pracę jest równy podaży pracy. To, co wpływa na popyt to cena i efektywność pracy. Brak równowagi na rynku pracy powoduje bezrobocie albo niedomiar kadr. Zjawisko bezrobocia następuje, gdy popyt na pracę jest wyższy niż podaż, z kolei efekt niedomiaru kadr powoduje sytuacja, gdy popyt na pracę jest niższy niż podać. Nawiasem mówiąc, nierównowaga rynkowa ma związek z dzietnością i bezdzietnością, bo jeśli zacznie panować niedomiar miejsc pracy, to trudno wydać na świat małe, bezbronne dziecko wobec trudnej sytuacji materialnej.
Niespodzianką jest to, że istnieją też inne rynki, jak na przykład kapitałowy czy pieniężny. Jeżeli chodzi o strukturę rynku pracy, wyróżniamy podział geograficzny (np. lokalny), podział ze względu na cechy pracowników (np. jakie kwalifikacje mają pracownicy), podział na cechy pracodawców (np. jaki jest charakter firmy, którą prowadzą). Jest też podział na charakterystyczne segmenty, czyli na przykład na rynek prawników, na rynek osób pracujących w wydawnictwie – występuje ich multum.
Czy ten rynek pracy taki straszny, jak mówią? Każdy chciałby pracować w swojej wymarzonej pracy, ale cóż zrobić, gdy popyt na nią jest niezbyt wielki? Zawsze można próbować.
