Auguste Renoir był wybitnym przedstawicielem impresjonizmu. Urodził się w Limoges we Francji, był synem krawca Leonarda Renoir oraz szwaczki Marguerite Merlet. Pochodził z dość licznej rodziny, posiadał aż sześcioro rodzeństwa. Od najmłodszych lat był wspierany w swojej pasji przez swoich rodziców. Oprócz tego, że potrafił przepięknie rysować, posiadał również uzdolnienia muzyczne. Jako dziecko swój czas wolny spędzał w Luwrze, gdzie wykonywał rysunki rzeźb lub kopiował obrazy mistrzów. Dopiero, gdy miał 19 lat otrzymał uprawienia kopisty w Luwrze. A po roku zapisał się do pracowni Glayre’a, gdzie przygotowywał się do Ecole des Beaux-Arts.
Źródło: https://www.wroclovedesign.pl/auguste-renoir-poczatki-jego-kariery/
Pierwsze dzieła sztuki
Auguste Renoir zadebiutował w roku 1864, obrazem Esmeralda. Jednak jego kariera nabrała tempa w roku 1874, gdy wraz z innymi impresjonistami postanowił wystawić swoje dzieła sztuki na widok publiczny, była to I wystawa impresjonistów, która miała miejsce w atelier Nadara. Po wystawie bardzo dużo podróżował, poznawał inne kultury oraz sztukę. Miało to ogromny wpływ na jego styl. Dopiero wtedy Auguste Renoir zaczął skupiać się bardziej na rysunku. Zaczął stosować chłodniejsze barwy oraz ostre kontury. W wyniku czego stopniowo oddalał się od założeń impresjonizmu. W tym czasie poznał dwudziestoletnią Alinę Victorine Chargot, w której się zakochał, lecz ich związek został zakończony na życzenie kobiety. W 1882 roku para wzięła ślub oraz doczekała się 3 synów. Dopiero po kilku latach, w roku 1883 artysta powrócił do cieplejszych form wyrazu.
Dalsze lata twórczości
W roku 1892 Auguste Renoir dowiedział się o swojej chorobie, w wyniku wypadku rowerowego złamał rękę, co wywołało reumatyzm mięśniowy, który z czasem pogłębiał się. Przez to, że chorował na reumatoidalne zapalenie stawów, było ogromną przeszkodą na drodze artystycznej. Wielki artysta jednak się nie poddawał, nie pozwolił by choroba zawładnęła jego życiem. Ostatnie dzieła sztuki, które zostały stworzone przez niego, powstały gdy on sam był na wózku inwalidzkim. Wtedy mimo, że miał niedowład rąk, korzystał z pędzli, które były mocowane do ramienia. Posiadał również dodatkowe urządzenie, którego zadaniem było przesuwanie płótna pod pędzlem. Ostatecznie jednak poddał się śmierci w roku 1919.
Zobacz też: http://www.instytut-perswazji.pl/w-jaki-sposob-najlepiej-fotografowac-ludzi/
